De tweede dag van onze Engeland-flitsreis gaan we op mijn verzoek naar Stonehenge. Vol verwachting stap ik op de parkeerplaats uit op een weidse hoogvlakte met wat eikenbos. Het is vroeg en nog redelijk rustig. tijdens de wandeling krijg ik de cirkel steeds beter in zicht. Groot, en groots zijn woorden die in me opkomen. De cirkel is afgezet met een verplaatsbaar touw, niet helemaal symmetrisch, zodat de afstand varieert.
Ze zijn écht groot, en als geheel behoorlijk imposant. Op deze vlakte lijkt het alsof ze voorkómen dat de dreigende lucht op je hoofd gaat vallen.
Ik kies een schetsplek, en zit met mijn knieën tegen het touw. Al schetsend verdwijnen de mensen en ben ik alleen met de steencirkel en de dreigende luchten. Het maakt mij heel stil van binnen.
Geconcentreerd schets ik en besluit het bij potlood en straks kleur te laten.
Langzaam wordt het drukker. Het geluid van headsets met rondleidingen in alle talen hoor ik langskomen. En ik voer een aantal leuke gesprekken. Een “japanse” jochie vraagt met zijn mobiel al onder mijn neus of hij een foto mag nemen…….. hmm.
Vervend komt mijn nieuwe buff titanium weer goed van pas als basis steenkleur. Al dreigt op een zeker moment de aquarel in een waterballet te veranderen: de lucht dreigt niet meer, maar barst nu gewoon los! Ineens zijn daar mijn helden met een papaplu, mijn mannen hadden het zien aankomen en handelden snel. Wanneer het nog harder gaat hangen we gedrieën over het schetsboek, hahaha.
Gelukkig zijn het maar buien, en kan ik de schets ‘droog’ afmaken.
