Het is januari, 2023 voelt nog fris en nieuw. Een van mijn voornemens is om meer te schetsen dit jaar, vorig jaar was ik te druk met organisatorische taken dat het er bij inschoot, dat laat ik dit jaar niet gebeuren.
Wanneer ik lees dat groep Eindhoven een bijeenkomst urban sketching in het DAF-museum organiseert, twijfel ik niet lang. Ik pak mijn spullen en ga meedoen. Dat is zo leuk aan urban sketching: Je mag ook bij elkaar gaan buurten. Bij binnenkomst wordt ik enthousiast begroet door de mensen die ik ken, dat ik dat hele eind kom rijden om mee te doen! Tja, voor een paar oldtimers heb ik wel wat km over 😉 . Met de koffie zoek ik mensen op die ik nog niet ken, namen en gezichten goed in me opnemen, ik ken mezelf.
Dan de ronde doen door het museum........ keuzestress! Wat ziet het er mooi uit. Bij de ingang zie ik al meteen een aanlokkelijk driewielertje het 'rijdende regenjasje'. Verderop een compleet dorpsplein met terras en natuurlijk geparkeerde daf. Verderop het grote spul, de vrachtwagens, hmmm die laat ik met rust.
Inmiddels krijg ik een idee wat ik wil doen: een 'collage 'van bijzondere dafjes, en dan een paginagrote van iets bijzonders... politiebus denk ik. Eerst een 'collagedaf' om erin te komen, dan het grote werk, daarna verder de dafcollage vullen tot het tijd is om te stoppen.
Eens boven kijken. Op de bovenverdieping een hele rij dafjes, waartussen al een paar luxe-schetsers zich in de luie stoelen geposteerd hebben, boeken op schoot, tassen bij de hand.
Achteraan die rij zie ik een 'beachdaf' en ik schiet in de lach! Een open daf, met baldakijntje en rieten stoelen.......Boeiend om op de uitleg te lezen dat dit vehikeltje met de familie Onassis de wereldrond reisde op hun luxe jacht.
Mijn keuze is gemaakt, hiermee begin ik.
Geconcentreerd stort ik me op de lijnen, en vlakken. De belichting is niet optimaal. De schaduwen vertekenen de vorm van de neus, waardoor ik goed moet kijken. Auto's zijn toch weer een schetsvak apart, vooral de wielbasis moet kloppen anders lijkt het nergens op. En in mijn enthousiasme gaat het daar regelmatig mis. Een rechthoek schetsen met potlood is een goede steun, geeft houvast.
Voor een pagina grote schets kies ik deze politiecombinatie uit. De bus heeft min of meer de vorm van een forse VW T2bus, en is mij volkomen onbekend. En dan een stoplicht op sleeptouw, hoe gaaf is dat!?
Dit is echt een flinke klus, het moet gewoon kloppen. Dus met potlood de globale verhoudingen neergezet, en uitgegumd, en neergezet en uitgegumd. uiteindelijk ben ik tevreden. Nu met pen verder. Het is al na de lunch dat ik aan kleur toekom.
Terwijl ik werk komt er een vrijwilliger kijken, en hij verteld me het verhaal van déze bus. Dat er heilige sacramenten aan boord waren om in geval van nood te kunnen toedienen aan een verkeersslachtoffer. Het raakt me!
De klokt tikt door, ik heb niet veel tijd meer en besluit me te storten op de bijna verplichte iconische rijdende koffiemolen, alias truttenschudder met jarretelaaandrijfing: Dé DAF . Déze auto, de Daf 600 deluxe is hét beeld dat op mijn netvlies staat bij het merk daf. De meningen waren verdeeld, een damesauto, bejaardenauto met automaat.
Ondertussen is het toch een knappe vinding die met zn variomatic net zo hard voor- als achteruit kan rijden.
Maar alle techniek daargelaten, het is een leuk ding om te tekenen, fraaie lijnen en kleuren. Genieten. En alweer een vrijwilliger die van álles kan vertellen, waarvan ik alleen het 'oortje' herinner, de richtingaanwijzer aan de zijkant vlak onder het dak.
Blij met twee mooie pagina's en een hoofd vol verhalen schuif ik aan bij de koffietafel. De schetsboeken gaan rond en worden bewonderd, tips en ervaringen worden uitgewisseld. Tevreden stap ik daarna in de auto voor de terugtocht.